Ümitvar olalım ki var olalım

Aylardır, gece gündüz demeden atılan bombalar, yıkıntılar arasında çırpınan hayatlar, annesini, babasını arayan çocuklar, bırakın bir parça et yemeyi, bir lokma ekmek için umutla bekleyen aç ve susuz insanlar… 

Gazze’de yaşananlar sadece bir coğrafyanın değil, tüm insanlığın vicdanına saplanan bir hançer gibidir. O siyonistler bayram yerini kan gölüne çevirip hayatları zindana çeviriyorlar. Yitirilen canlar, kaybolan hayaller, enkaz altında kalan umutlar… Her biri gözümüzün önünde yaşanıyor. Fakat biz ekran başında yaşananlara ne kadar dayanamasak da, o insanlar ateşin tam ortasında imanı, sabrı ve direnişiyle var olmaya çalışıyor. 

Bu acılar karşısında kalbimizin titrememesi, gözümüzün yaşarmaması mümkün değil. Ancak bu tablo yeni değil. Bizi asla ümitsizliğe sürüklememeli. Aksine, her yıkılan ev, her şehit olan çocuk, bizim için bir uyanış çağrısıdır. Her zulüm, direncimizi ve hakikat arayışımızı bilenmeli. Kalbimizdeki sönmeye yüz tutmuş iman közlerini alevlendirmeli. Bizim bu yolda atacağımız Her adım, haykıracağımız her söz, yazacağımız her kelime, yapacağımız boykot, ümitle edilen dualar, oraya göndereceğimiz kurban etleri, yardımlar oradaki mazlumlara ufak da olsa bir ses, bir nefes olacaktır. 

Bugün Gazze sadece bir sınır şehri değil, imanın, sabrın ve direnişin timsali olmuş bir yerdir. Orada toprağa düşen her can, bizim için bir şehadet ve direniş çağrısıdır. O yüzden bizler buradan onları sadece izleyen değil, dua eden, yardım eden, onların yanında saf tutan müminler olmalıyız. Ümitvar olalım ayakta duralım ki onlara faydamız dokunabilsin.

Zulme sessiz kalan, zalimin safında yer alır. Biz susmayacağız. Kalemimizle, sözümüzle, duamızla, elimizden gelen tüm imkanlarla kardeşlerimizin yanında olduğumuzu tüm dünyaya göstereceğiz.
Şairin dediği gibi:
“Şehit çıra oldu bize ufkumuzu aydınlattı.”
Biz şehitleri kendimize rehber edinirsek, bütün yollar aydınlanacaktır inşallah