Susmak Acizlik midir?

İbrahim Halil YILDIRIM 15.12.2025 09:16:30

Toplum içinde susmak çoğu zaman yanlış anlaşılır. Özellikle kalabalık ortamlarda bazı insanlar, yaşanan ya da yaşanmamış olaylara dair mutlaka bir yorum yapma ihtiyacı hisseder. Konuşarak var olmak, sesini yükselterek haklı çıkmak isterler. Hatta çoğu zaman yalnızca kendi fikirlerinin doğru olduğuna inanır, bunu da başkalarına kabul ettirmeye çalışırlar.

Buna karşılık bazı insanlar vardır ki fikirleri sorulmaz, düşünceleri dikkate alınmaz ya da söyledikleri sürekli görmezden gelinir. İşte bu noktada susmayı tercih ederler. Ancak dışarıdan bakıldığında garip bir tablo ortaya çıkar: Konuşan hata etmiş gibi, konuşmayan da hata etmiş gibi görünür. Sanki konuşsan da suç, sussan da suçtur.

Oysa burada yapılması gereken önemli bir ayrım vardır: Gereksiz konuşmak ile gereksiz susmak. İkisi de aynı derecede anlamsız olabilir. Çünkü her konuşma değerli olmadığı gibi her suskunluk da erdem değildir. Asıl kıymetli olan, gerektiğinde konuşabilmek ve gerektiğinde susabilmektir.

Susmak her zaman acizlik değildir. Aksine, yerine göre susmak büyük bir farkındalığın ve olgunluğun göstergesidir. Bazen susmak, söylenecek sözün ağırlığını korumaktır. Bazen tartışmayı büyütmemek, bazen de değmeyecek sözlere anlam yüklememektir. Suskunluk kimi zaman bir duruş, kimi zaman güçlü bir mesajdır.

Bu yüzden susmayı tek başına zayıflıkla eşleştirmek büyük bir yanılgıdır. Çünkü insanı güçlü kılan şey sadece konuşabilmesi değil, konuşmamayı da bilinçli şekilde seçebilmesidir. Gerekli konuşmak nasıl kıymetliyse, gerekli susmak da en az onun kadar değerlidir.